Bronisław Geremek (1932 – 2008)
Urodził się 6 marca 1932 roku w Warszawie. Podczas II Wojny Światowej przeszedł przez koszmar działań wojennych i Getta Warszawskiego. Wraz z matką uciekł z Getta i opuścił Warszawę. Ojciec zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz.
Maturę zdał w 1948r. we Wschowie a następnie wrócił do stolicy i zamieszkał na Żoliborzu. W 1954r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego a następnie wyjechał do USA na stypendium Smithsonian Institution. W latach 1956-1958 odbył studia podyplomowe na École pratique des hautes tu des w Paryżu. W 1960r. uzyskał stopień doktora. Stopień doktora habilitowanego obronił w 1972r. w Polskiej Akademii Nauk. W 1989r. został profesorem nadzwyczajnym.
Jako naukowiec zajmował się historią kultury i społeczeństwa średniowiecza. W jego dorobku są liczne artykuły oraz dziesięć książek, z których część przetłumaczono na języki obce. W PAN-ie pracował przez trzydzieści lat w Instytucie Historii. W latach 1960-1965 wykładał na Sorbonie w Paryżu oraz kierował Paryskim Centrum kultury Polskiej. Został uhonorowany 23 doktoratami honoris causa m. in. przez uniwersytety w Bolonii, Utrechcie, paryską Sorbonę, nowojorską Columbię, Uniwersytet Jagielloński oraz Europejski Uniwersytet Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Był również członkiem Academia Europea, Pen Clubu, Société Européenne de Culture oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.
Swoją działalność polityczną rozpoczął Bronisław Geremek wstępując w 1950r. do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1968r. na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację wystąpił z partii. W latach 70-tych zaangażował się w działalność opozycyjną. Założył i wykładał w Towarzystwie Kursów Naukowych. W sierpniu 1980r. poparł protesty robotników w Gdańsku i został jednym z doradców Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ Solidarność). Na pierwszym Krajowym Zjeździe „Solidarności” w 1981r. przewodniczył Komisji Programowej. Po wprowadzeniu Stanu Wojennego 13 grudnia 1981r. internowany. Więziony do grudnia 1982r. Mimo delegalizacji Solidarności pozostaje w opozycji i kontynuuje doradzanie związkowi. W tamtym czasie bardzo blisko współpracuje z Lechem Wałęsą. W 1983r. ponownie aresztowany pod zarzutem prowadzenia nielegalnej działalności politycznej.
Był jednym z pomysłodawców i uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w 1989r. Dzięki tym rozmowom opozycji z władzami PRL doszło do wyborów w Polsce i powstania Sejmu Kontraktowego. W tych wyborach po raz pierwszy został posłem. Ponownie został wybrany do Sejmu RP w 1991, 1993 i 1997 roku.
Podczas swojej aktywności partyjnej był członkiem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, Unii Demokratycznej a następnie Unii Wolności. W latach 2000-2001 był przewodniczącym Unii Wolności. Od 2005r. należał do Partii Demokratycznej.
Od 31 października 1997 do 30 czerwca 2000 pełnił funkcję Ministra Spraw Zagranicznych RP w rządzie koalicji AWS-UW. 12 marca 1999 w imieniu Rządu RP złożył dokumenty ratyfikacyjne Paktu Północnoatlantyckiego (NATO) w depozycie rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego z 13 czerwca 2004 został wybrany europosłem z okręgu warszawskiego. W PE wchodził w skład frakcji Porozumienia Liberałów i Demokratów na Rzecz Europy.
Prof. Bronisław Geremek otrzymał wiele nagród i odznaczeń m.in. Wielki Krzyż z Gwiazdą Orderu Zasługi RFN oraz Pour le Mérite. Był kawalerem Legii Honorowej Republiki Francuskiej. W 1998r. został wyróżniony międzynarodową Nagrodą Karola Wielkiego. Był laureatem nagrody „Politique Internationale” Stowarzyszenia Polityki Zagranicznej Sorbony oraz Europrize Forum Izb Gospodarczych UE. Przyznano mu także Medal Wolności, wyróżnienie Instytutu Franklina i Eleonor Roosevelt. W 2000 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Wschowa. Najważniejszym wyróżnieniem było jednak odznaczenie prof. Geremka 11 listopada 2002 przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Orderem Orła Białego.
13 lipca 2008 prof. Bronisław Geremek zginął w wypadku samochodowym. Pogrzeb odbył się 21 lipca 2008 rok na warszawskich Powązkach. Został pochowany w Alei Zasłużonych obok swojego przyjaciela Jacka Kuronia.
14 marca 2009 roku, podczas uroczystości obchodów dwudziestolecia istnienia, Społeczne Liceum Ogólnokształcące nr 7 przyjęło imię Pana Profesora.